نخستین بار است که در کشور گالری نقاشی برگزار می شود که تمام آثار آن را افراد کم توان خلق کرده اند. این نمایشگاه نقاشی حال و هوایی دیگر با تمام نمایشگاه های دیگر دارد؛ چند کودک و نوجوان در همان فضای نمایشگاه مشغول نقاشی هستند. تابلویی از گل های انبوه، توجهم را جلب می کند که دخترکی میگوید: «من آن را کشیده ام.» این دختر ۱۲ ساله دارای سندرم داون است و چنین تابلوی زیبایی را به تصویر کشیده است:
ناگهان داد و فریادی توجه همه را به خود جلب میکند، یکی از نوجوانان دارای اختلال اوتیسم به سرعت به طرف دیوار می دود و فریادی بلند می زند که مربی همراه او می رود و با او صحبت می کند. آرامش دوباره برقرار میشود. توجهم به نوجوان دیگری جلب میشود که نقاشی گالری را یک به یک تماشا میکند و لذت میبرد. این نوجوان از نقاشی یک سگ خوشش آمده است و مادرش توضیح میدهد که این کار خودش نیست اما از آن خوشش آمده است:
از یکی از نوجوانان حاضر در نمایشگاه میپرسم که آیا اجازه دارم از نقاشی زیبای او عکس بگیرم اما او عکس العملی نشان نمیدهد. بعد از چند بار تکرار، فقط به نیم نگاهی اکتفا میکند تا اینکه دست آخر مربی او میگوید که این دختر ناشنوا است و سپس گفته من را به او انتقال میدهد. او تائید میکند و با بشقاب پلاستیکی تابلو را باد میزند تا خشک شود.
مربیان با جدیتی خاص در تلاش هستند تا راهنماییهای لازم را به کودکان و نوجوانان داشته باشند. مانتوی مربیان خانم همانند بوم آبرنگ شده است. عشق و صبر این مربیان در کار با کودکان ستودنی است. «لادن باره» یکی از این مربیان میگوید: انجام وظیفه در این منصب، سختی فیزیکی زیادی به همراه دارد اما روحم خسته نمیشود؛ روحم همیشه شاد است. هرچند مجبورم مدتهای زیادی سرپا بایستم و برخی کودکان نیاز به القای آرامش دارند اما روحم همیشه از این کار خرسند است.
یکی از نقاشان دارای معلولیت در این نمایشگاه میخواهد تابلوی خود را به وحید قبادی دانا رئیس سازمان بهزیستی کشور که به بازدید این نمایشگاه آمده است، هدیه دهد. قبادی دانا در آیین افتتاح این نمایشگاه از همه مردم خواست که از این آثار فاخر دیدن کنند.
حسین مفیدی مدرس دورههای هنردرمانی سازمان بهزیستی کشور میگوید: در این گالری نقاشی ۳۵۰ تابلو به نمایش درآمده است که برای فروش نیست. این تابلوها آثار افراد دارای کم توانی ذهنی، اختلال اوتیسم، بیماریهای اعصاب و روان، معلولیت جسمی، حرکتی، حسی و سالمندان است. برخی از این تابلوها از آثار دیگر کپی شدهاند و برخی دیگر کارهای خلاقانه هستند.
وی میافزاید: سبک این نقاشیها، اکریلیک است چون این سبک ویژگیهای خوبی برای گروه هدف یعنی افراد دارای معلولیت دارد.
کودکان و نوجوانان برای خلق چنین آثاری نیازمند کمک مربیان و طی کردن دورههای آموزشی هستند که برای آنها رایگان نیست. مژگان امیدی یکی از مادران در این نمایشگاه میگوید: برای کلاس نقاشی دخترم ماهانه ۱۴۴ هزار تومان پرداخت میکنم. از بین کلاسهای کمک توانبخشی، فقط او را کلاس نقاشی گذاشتهام و به طور مثال به خاطر هزینهها او را به کلاسهای گفتار درمانی نمیبرم. چون هر ۴۵ دقیقه کلاس گفتار درمانی، ۵۰ هزار تومان هزینه دارد.
وحید قبادی دانا رئیس سازمان بهزیستی کشور میگوید: هنردرمانی هم جنبه درمانی، هم جنبه توانمندسازی و هم جنبه اعتماد به نفس و امید به آینده برای افراد دارای معلولیت دارد. هنردرمانی از سال ۹۴ در بهزیستی آغاز شده و امروز آثار آن را در این نمایشگاه میبینیم. پشت هر کدام از این تابلوها، خون دل خوردنها، زحمتهای زیاد و تلاشهای شبانه روزی نهفته شده است.
وی اضافه میکند: برپایی نمایشگاههای هنری افراد دارای معلولیت نشان میدهد که آنها و خانواده آنان نه تنها ناامید نشدهاند، بلکه با امید و عشق به این نقطه از موفقیت رسیدهاند. بسیاری از افراد غیرمعلول توانایی خلق آثار هنری را ندارند و نمایش آثار هنری افراد دارای معلولیت به تمام خانوادههای دارای معلول، روحیه میدهد.
نخستین نمایشگاه کشوری نقاشی افراد دارای معلولیت از ۱۰ تا ۱۷ آذرماه جاری در نگارخانه خیال فرهنگستان هنر -تقاطع ولیعصر و طالقانی- کوچه مظفر- برپاست.
منبع:ایرنا