جامعه ایرانی در داخل و خارج از کشور، بر اساس سنتی دیرینه، آخرین شب پائیز را که بلندترین شب سال است، جشن می گیرند.
این دورهمی که ریشههای تاریخی و هزاران ساله دارد، محملی است برای نزدیکتر شدن و گذران شادتر لحظهها در دنیایی که با تلخیهای فراوان احاطه شده است.
شب نشینی در شب چله یا شب یلدا این پیام را در خود دارد که یک دقیقه بیشتر برای با هم بودن غنیمت است. در جهان شبکهای و در روزگار پایان سیطره انواع هرمها، روابط افقی و برابر در حوزههای کاری و زندگی شخصی به جای روابط عمودی، بیش از پیش رخ مینماید.
حتی آن دسته از خانوادههای ایرانی که داغدار عزیزان از دست رفته شان در ناآرامیهای ماه گذشته هستند، در یلدای زیبا کنار هم مینشینند و بر آلام خود از راه مهربانی و مهرورزی مرهمی میگذارند.
یلدا با همدلی برای ما رسیدن صبح امید را نوید میدهد. یلدا میتواند فاصلهها را کم کند؛ به شرط آنکه به فکر نیازمندان و تنگدستان و تنهایان اطراف خود باشیم.
در این شب زیبا، چراغ همیشه روشن عشق بر همه میتابد و محبت و ارادت، سو و قدرت بیشتری میگیرد. گفتن اینکه دوستت دارم، اولین راه و آخرین راه است. به قول شاعر، این همان رازی است که جهان را نجات خواهد داد.
یلدا نزدیک است؛ با حرفهای شیرین ناگفته. یلدایتان مبارک