ایران عزیز ما همواره در درازنای تاریخ گرانسنگ و نازشخیز خویش، به همان سان در پهنه فرهنگ و منش ایرانی، سرزمین سپندِ امید و نوید بوده است. ایرانیان همواره امیدوار به آینده، میکوشیدهاند که زمینههای زندگانی بهتر و به آیینتر را فراهم بیاورند.این امیدواری، روشن رأیی و خوش بینی آنچنان در ایران ریشه دار بوده که به جهان افسانه و اسطوره هایمان نیز راه برده است و کاربردی نمادین یافته است.