جامعه ایرانی در حالی به استقبال سال جدید رفت که با معضلات متعددی دست و پنجه نرم می کند.
سال 99 به هزار و یک دلیل، سال سختی بود؛ اما تاریخ نشان داده که ایرانیان چه محنتها و تلخکامی ها را تحمل کرده و با الهام از فلسفه بهار، تاب آورانه زمستان را سپری کرده و باز هم از دل سرد خاک، از نورسته اند و برای آینده ای بهتر تلاش کرده اند و می کنند.
اما آینده روشن و آرمانشهر جامعه ایرانی کجاست و چه مختصاتی دارد؟ پاسخ به این پرسش، سخت و دشوار است، اما هرکدام از ما می توانیم از معیارها و آرزوهایی سخن بگوئیم که اکنون فاقد آنیم و برای دستیابی به آنها با طراحی چشم انداز بکوشیم. بهبود تدریجی و مستمر در همه حوزه ها، فرداهایی زیبا و روشن می آفریند. بهار تغییر می خواهد. بهار می آید تا تغییر کنیم.
