ارمنستان در سال ۳۸۴ میلادی میان حکومت ساسانیان ایران و امپراتوری روم شرقی تقسیم شد و بخش غربی که کوچکتر بود، به روم واگذار شد. این تقسیم بندی تقریباً تا پایان عهد ساسانیان باقی ماند. هرچند یک قهرمان ملی این کشور با نام وارطان مامیکونیان تلاش کرد وحدت ملی را ایجاد کرده و قدرت را به دست بگیرد، اما از ساسانیان شکست خورد و این اتفاق در آن برهه رخ نداد.
اما در گذر تاریخ، روابط ایران و ارمنستان همواره در یک مسیر توازن بوده و در ادوار گذشته همواره ایرانیان ازحقوق ارامنه جانبداری کرده اند.
متاسفانه، حکومت قاجار برای فراهم کردن بساط عیش و نوش پادشاهان و تامین ولخرجی ها و سفرهای بد هدف شان،بخشهای زیبایی از سرزمین کهنسال ایران مانند شهرهای زیبای ایروان و نخجوان را به روسیه تزاری واگذار کرد. با فروپاشی روسیه تزاری همچنان این شهرها در اختیار حکومت شوروی قرار گرفت و با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی همراه با سایر جمهوری های وابسته به آن اتحاد، به عنوان کشوری مستقل مورد توجه جهانیان قرار گرفت و خوشبختانه توانست با مردمان سخت کوش و هنرمندان این کشور، مسیر گذشته را فراموش کرده و با دانش و همراه با حس نوع دوستی و انسانیت کشور خود را برای جهانیان یک نمونه زیبا مطرح سازد.
ارمنستان به عنوان یک جمهوری نوپا با بیش از سه میلیون نفر جمعیت، یکی از کشورهای دوست داشتنی در شمال غربی ایران محسوب می‌شود و رودخانه زیبای ارس، مرز میان این دو کشور و اقلیم کهن را تعیین کرده است. ارمنستان امروزه به عنوان یک کشور مستقل در منطقه قفقاز و آسیای میانه کانون توجه جهانیان است.ارمنی‌های با فرهنگ تلاش کرده‌اند نام مشاهیر کشور های مختلف به ویژه همسایگان را بر خیابان های خود گذاشته و از هنر و همچنین مشاهیر و سنت‌های خوب جهانی پیروی کنند؛ نمونه بارز آن را می توان در نامگذاری خیابان های اصلی مرکز ارمنستان در شهر ایروان به نامهای فردوسی و پوشکین از مشاهیر ایرانی تبار و روسی تبار مشاهده کرد. همچنین برای احترام به جایگاه مسلمانان به ویژه ایرانی‌ها یکی از مساجد زیبای این کشور در شهر ایروان، به مسجد امام علی(ع) نامگذاری شده است .
به اعتقاد کارشناسان و صاحبنظران، این کشور با حمایت جهان و همسایگان خوب خود و مزایای خاصش، می تواند تلالویی نو داشته و الگویی ارزشمند از زیست انسانی و حکمرانی را به جهانیان بشناساند. روح خدایی ساکن در این سرزمین می تواند به عنوان دستاورد دیگر همراه با مردمان آرام و صبور این کشور بیش از گذشته مورد توجه جهانیان قرار گیرد و رفاه و ثروت را برای همه به ارمغان بیاورد.
جالب اینکه یادگیری سایر زبانها در ارمنستان امروز، موضوع حائز اهمیتی در این کشور شده است که این نشان از تغییر نگاه نسل جدید در این سرزمین دارد.
این کشور کوچک می تواند نمونه ای زیبا از تمام کشورها را درخود جای دهد و برای این منظور، باید در ادامه اقدامات پیشروانه خود، میدان های شهر را به نمادهای بیشتری از سایر ملل اختصاص دهد و خوشبختانه در این زمینه به غایت هنرمندانی فرهیخته شامل شاعر و صنعتگر و نقاش و مجسمه ساز و موسیقیدان دارد.
ارمنستان، خود را بخشی از جامعه جهانی و دوستدار آن می داند و معتقد است تصاحب قلوب و دلها مهمتر از تصاحب سرزمینهاست و همه باید در این زمینه گامهایی موثر برداریم. ارمنستان بخاطر زیبایی ها و استعدادهای خاص جغرافیایی و طبیعی و انسانی اش می تواند سوئیس خاورمیانه باشد.
امیدوارم نخست وزیر ارمنستان نیز با کنار گذاشتن تاسف ناشی از نبرد اخیر، بازهم با مشی مسالمت جو و با طراحی افق های بزرگ در تعامل با دنیا، توسعه این اقلیم را شتاب بخشیده و روزهای بسیار روشنی را پیش روی مردم خوبش قرار دهد.
