مدیریت جزیره ای دراین شهرستان پرجمعیت، تبعات زیادی درحوزه عمرانی ، فرهنگی و اجتماعی تاکنون به دنبال داشته و رشد متوازن و توسعه پایدار شهرها را با چالش مواجه کرده است. محیط زیست در این معرکه رنگارنگ که با رویکردها و سلیقه های مختلف اداره می شود، در معرض تهدید و آسیب جدی است.
کارشناسان و صاحب نظران شهری بر این باورند که ادغام والحاق این شهرها به شهریار مثل کرج و تهران باعث مدیریت واحد، یکپارچه و متمرکز در شهرستان شده و از اتلاف منابع و سرمایه ها وتصمیم گیری های جزیره ای کاسته و روند رشد و توسعه همه جانبه را سرعت خواهد داد.
متاسفانه در دهه های گذشته به دلیل تصیم گیری های غیرکارشناسی ، مجوزانتزاع و تبدیل روستاها به شهرها و ایجاد مرزهای جدید یکی پس از دیگری صادر شد، غافل از اینکه این شهرها به لحاظ ساختاری و منابع توان اداره خود را ندارند. در نتیجه، شهرداری ها به بهانه قانون خودگردانی، برای کسب درامد و اداره شهرهاعمدتاً مبادرت به شهرفروشی ، تغییر کاربری اراضی کشاورزی، تفکیک و خرد کردن اراضی ،دیوار کشی باغات ، ویلا سازی ، احداث شهرک های صنعتی غیرمجاز و استقرار صنایع بعضا آلاینده ، ساخت وسازهای غیرمجاز و غیراصولی، فروش سرانه های شهری، کاهش یا حذف پارکینگ و همچنین تراکم فروشی روی آورده وعملا باعث افت کیفیت زندگی در شهرها و نارضایتی ها مردم شده اند. بی توجهی به ادامه این روند نیز در سال های آتی موجب پیدایی ابرچالش ها و بروز ناهنجاری عدیده در این شهرهای نوظهور خواهد شد.
وضعیت نامساعد جرم و بزه، افت منابع آبی، ناموزونی در هویت بصری شهرها و فعالیتهای عمرانی، ضعف زیرساختها در ارائه خدمات مطلوب، ترافیک شهری در گوشه گوشه شهرها به عنوان نقاط آسیب و ضعف در این منطقه کاملا مشخص و بارز است و گله مندی شهروندان و ساکنان این منطقه را به دنبال داشته است.
اشتغال وتراکم بیش از حد نیرو در شهرداری ها از دیگر مشکلات این حوزه است، هرچند آمار دقیقی در این زمینه موجود نیست ولی گفته می شود، رقم بالایی از درآمد شهرداری ها صرف پرداخت حقوق و دستمزد شده ومدیریت شهری را از چالاکی و چابکی در خدمات رسانی دور کرده است؛ در حالی که با واسپاری امور به بخش خصوصی و بسنده کردن به امور نظارتی می توان دستاورد بهتری داشت.
هرچند منافع فردی و گروهی یکی از موانع اصلی در طرح این نارسایی و پیگیری این مشکل ریشه ای است، ولی لازم است مسولین استانی و کشوری با دور اندیشی و نگاه به منافع ملی به دنبال تحقق مدیریت یکپارچه و واحد باشند. شهریار سالهاست که با معضلاتش دست و پنجه نرم می کند و نیازمند تغییر و جراحی است. اصلاح ساختارها، رشد بهره وری، طراحی برنامه های جامع میان مدت و دراز مدت، مرهمی است بر آلام این خطه زیبا و منحصر بفرد که متاسفانه زخم های جدی بر پیکرش وارد آمده است. بیان تلخکامی های این یادداشت نافی زحمات ارزشمند شهرداران و سایر دست اندرکاران اجرایی در این شهرستان نیست، بلکه مقصور آن است که بدلیل رفتارهای موازی، بسیاری از اقدامات هم عرض بوده و با سایر فعالیت ها هم پوشانی ندارد. ما در شهریار بدلیل فقط هماهنگی های منظم و مستمر، شاهد هم افزایی و رشد تصاعدی شاخص ها چه به لحاظ کمی و چه به لحاظ کمی نیستیم و این پاشنه آشیل باید مرود بازبینی قرار گیرد.
هر روز می تواند سرآغازی تازه و شروعی دوباره برای شهریار ایران باشد. تا فرصت هست، کاری کنیم.
