ارز دیجیتال و چشم‌انداز آینده

شنبه،۲۶ آبان ۱۳۹۷ - ۱۰:۴۱

رمز ارز، ارز رمزنگاری شده یا cryptocurrency، نوع خاصی از پول دیجیتال است که برخلاف پولهای ملی توسط یا تحت نظارت یک بانک مرکزی منتشر نشده است و برخلاف سایر انواع پول دیجیتال، به‎طور مناسبی رمزنگاری شده است.

ارز دیجیتال و چشم‎انداز آینده

رمزنگاری این نوع پول امکان امنیت بالاتر معاملات مالی، کنترل خلق واحدهای پولی جدید و صحه‎گذاری مبادله دارایی را فراهم می‎کند. یکی از مهمترین خصوصیات رمزارزها در مقایسه با سایر انواع پول، بهره‎گیری از سازوکار رمزنگاری برای برطرف کردن نیاز به طرف سوم مورد وثوقی مانند بانک مرکزی یا یک بانک تجاری است.

بیت‎کوین احتمالاً شناخته‎شده‎ترین رمزارز غیرمتمرکز در سطح جهان است. این رمز ارز در پی چند مرحله افزایش قیمت قابل‎توجه در برهه‎های زمانی مختلف، مورد توجه سرمایه‎گذاران و مردم بسیاری از نقاط جهان قرار گرفته است؛ بهای این رمزارز از کمتر از 10 سنت در سال 2010، به حدود 19هزار دلار در چند ماه پیش رسید و در مسیر رسیدن به این قله، فراز و فرودهای شدیدی را تجربه کرد. با توجه به اهمیت و جایگاه برجسته بیتکوین در میان رمزارزها در این نوشتار به دفعات به این رمز ارز  پرداخته شده است.

سخن گفتن در خصوص آینده‎ی یک رمزارز خاص به‎هیچ روی ساده نیست. اشخاص معتبری، بیت‎کوین را کلاهبرداری، حقه‎بازی پانزی یا دارای ساختار هرمی دانسته‎اند، در مقابل نهادهای معتبری نیز وجود دارند که با این تعابیر، به‎ویژه با کلاهبرداری و حقه‎بازی پانزی خواندن بیتکوین، موافق نیستند. همچنین در مقاطع مختلف اشخاص و نهادهای مالی معتبر از مرگ بیت‎کوین سخن گفته‎اند، ادعاهایی که در مقطع زمانی خود صحیح از آب درنیامدند و این پول دیجیتالی همچنان مورد مبادله قرار میگیرد. برخی کارشناسان نیز بی‎ارزش‎شدن آن را گریزناپذیر دانسته‎اند و به مرور زمان موکول کرده‎اند. بدیهی است تا زمانی که چنین پیش‎بینی‎هایی به‎وقوع نپیوندد، نمی‎توان ارزیابی قطعی از آن داشت. برای بررسی بازار و فهم پدیده‎ای مانند رمزارز ناگزیر می‎بایست چارچوب مناسبات اقتصادی آن را در سطح بین‎المللی در نظر گرفت.

برخلاف بسیاری از ساختارهای هرمی که برای کلاهبرداری مالی طراحی شده‎اند و بنابراین در بسیاری از اقتصادها ممنوع و غیرقانونی به‎شمار میروند، به‎نظر نمیرسد در میان کشورها اجماعی بر سر ممنوع‎کردن رمزارز وجود داشته باشد، در عمل نیز دولتهای انگشت‎شماری، رمزارز را به‎طور کامل غیرقانونی میدانند، این کشورها نیز عمدتا کشورهای درحال‎توسعه و کمترتوسعه‎یافته محسوب میشوند. البته به‎طور کلی به‎نظر میرسد از آنجا که دولتها و بانکهای مرکزی اقتدار و نظارت خود را در زمینه‎ی مراودات مالی و سیاستگذاری پولی و ارزی در خطر می‎بینند، بهعلاوه نگرانیهای جدی در زمینه‎ی پولشویی، موجب شده است اغلب دولتها علاقه‎ی چندانی به رمزارز نداشته باشند. در مجموع با بررسی قوانین مرتبط با بیت‎کوین و سایر رمزارزها در سطح جهانی، دو نکته قابل مشاهده است: نخست، کشورهای معدودی بهطور کامل بیت‎کوین را غیرقانونی اعلام کرده اند. دوم، میتوان ادعا کرد قوانین کشورهای مختلف در خصوص این پدیده ثابت نیست و همچنان در حال تغییر و تحول است.

به‎مانند سایر داراییها، یک رویِ نوسانات بهای رمزارزها، محدودیت، کمیابی و محبوبیت - گستردگی شبکه‎ی مالکان و قدرت نقدشوندگی- آن است، در مورد خاص بیت‎کوین، کمیابی به ساختار طراحی و هزینه‎بر بودن استخراج آن بازمی‎گردد. همچنین به‎نظر می‎رسد آینده‎ی رمزارزها بستگی به مزیت رقابتی آنها داشته باشد. بیت‎کوین علاوه بر برخی ویژگی‎های دیگر، با بهره‎گیری از پیشرو بودن (first mover) در بازار رمزارزهای غیرمتمرکز، از شبکه‎ی نسبتاً گستردهای از متقاضیان و مالکان برخوردار است. رمزارزی مانند اتریوم، از قابلیت نوشتن قراردادهای هوشمند در معاملات برخوردار است که به‎طور مثال کاربردهای مناسبی در صنعت مالی دارد. در مقام مقایسه با سایر پولها که کارکرد وسیله‎ی مبادله دارند، بررسیها نشان میدهد چنانچه برخی مشکلات رمزارزها برطرف شود این فناوری از نظر تئوری قابلیت آن را دارد که در معاملات خرد نیز به‎کار گرفته شود.

برای بررسی کامل اقتصاد رمز ارزها باید به مباحثی همچون پرداخت مضاعف (Double spending) و کمیسیون معامله (Transaction fee) پرداخت. پرداخت مضاعف هنگامی بروز میکند که بتوان یک رمزارز موجود را تکرار کرده و بیش از یکبار هزینه کرد، این کار نوعی تخلف و کلاهبرداری محسوب میشود و بنابراین بهویژه در ارزهای دیجیتال، تدارک سازوکاری برای جلوگیری از این مشکل ضروری است. به‎طور خاص بیتکوین برای مواجهه با پرداخت مضاعف، بر فناوری بلاک‎چین و همچنین تأخیر زمانی در فرایند تسویه، تکیه میکند. کمیسیون معامله پاداشی است که به استخراج (mining) رمزارز تعلق میگیرد. در مورد بیت‎کوین نشان داده شده است که نحوهی ترکیب این دو استراتژی ناکارا است. به بیان دیگر، پاداش تعلق‎گرفته به استخراج‎کننده بیش از حد بالا است، این پاداش بیش از اندازه موجب شده است تا منابع زیادی برای امنیت پرداخت و جلوگیری از پرداخت مضاعف صرف شود. با توجه به این هزینه‎ی بالا فراگیرشدن کاربرد بیت‎کوین منجر به کاهش سطح رفاه نسبتا زیادی در سطح جامعه می‎شود. بنابراین محتمل است که در آینده بیت‎کوین جایگاه خود را به رمزارزهای کاراتر واگذار کند.

یکی از نکاتی که در مورد رمزارزها شایسته بررسی است، سرمایه‎گذاری در آنها است. ارائه‎ی دوره‎های سرمایه‎گذاری در مراکز علمی معتبری مانند مدرسه اقتصاد لندن (LSE)، استنفورد و کمبریج نشان از جذابیت رمزارز برای سرمایه‎گذاران دارد. به‎طور مثال سرمایه‎گذاری در بیت‎کوین به‎دو صورت کلی امکانپذیر است: سرمایه‎گذاری در مبادلات بیت‎کوین (خریدوفروش) و سرمایه‎گذاری در استخراج.

سرمایه‎گذاری در مبادلات بیت‎کوین از یک منظر مشابه سرمایهگذاری در دارایی‎هایی نظیر سهام، طلا یا ارز است، بدین معنا که سرمایه‎گذار با پذیرش ریسک و به‎امید کسب سود در بازه زمانی مورد نظر اقدام به خرید و نگهداری بیت‎کوین می‎کند. تفاوت عمده در پیچیدگی بسیار بیشتر سرمایه‎گذاری در این حوزه است که از عدم‎شفافیت و نااطمینانی بالاتر ناشی می‎شود و به‎شکل نوسانات شدید قیمتی در بازار این رمزارز بروز می‎کند. به‎علاوه باید در نظر داشت با توجه به ساختار طراحی بیت‎کوین، انجام هر معامله و ثبت آن در بلاک‎چین به چندین دقیقه زمان نیاز دارد.

شکل دیگر سرمایه‎گذاری در بیت‎کوین، سرمایه‎گذاری در استخراج آن است. این مسأله بستگی مستقیم با مسأله‎ی تأمین انرژی دارد. طراحی بیت‎کوین به‎گونها‎ی است که هم‎اکنون خلق هر واحد جدید از آن نیازمند قدرت محاسباتی بسیار بالایی است. به‎علاوه منابع عظیمی نیز برای خنک‎کردن پردازنده‎هایی که به‎این منظور به‎کار گرفته می‎شوند، مورد نیاز است. این عوامل باعث شده است بسیاری از استخراج‎کنندگان در کشورهایی مانند کانادا یا اتریش، که دسترسی مناسبی به منابع برق‎آبی وجود دارد، یا ایسلند، که هوای خنک برای خنک‎کاری پردازنده‎ها و نیز منابع زمین‎گرمایشی برای تأمین انرژی وجود دارد، مستقر شوند. 

از منظر انرژی به‎نظر میرسد ایران مزیت نسبی مناسبی برای استخراج بیت‎کوین داشته باشد. علاوه بر ذخایر عظیم سوختهای فسیلی در ایران و قیمت اندک انرژی در کشور، انرژی خورشید نیز منبع دیگری است که میتواند برای استخراج رمزارزها به‎کارگرفته شود. البته از منظر اقتصادی (برای کل جامعه) بهای فعلی سوختهای فسیلی در داخل کشور بهینه نیست و می‎بایست افزایش یابد، اما گزینه‎ی انرژی خورشیدی همچنان جذاب به‎نظر میرسد. براساس اعلام وزارت نیرو ایران وضعیت بسیار مناسبی در میان کشورهای جهان از لحاظ میزان انرژی دریافتی از خورشید در سطح زمین دارد. کشور ایران نیز با وجود 300 روز آفتابی در بیش از دو سوم کشور و متوسط تابش 5.5 ٓ 4.5 کیلووات ساعت بر متر مربع در روز یکی از کشورهای با پتانسیل بالا در زمینه انرژی خورشیدی شناخته میشود. با پیشرفتهای تکنولوژیکی اخیر روزبه‎روز هزینه بهره‎برداری از انرژی خورشید به‎مقدار قابل‎ملاحظه‎ای کاهش یافته است. همچنین هزینه نهایی بهره‎برداری از این نوع انرژی بسیار اندک است. بهطور مثال برای تولید برق از نیروگاه خورشیدی 300 مگاواتی در منطقه‎ی الجوف عربستان (در سال 2018) و از نیروگاه خورشیدی 350 مگاواتی در ابوظبی (در سال 2016) قیمتهایی کمتر از دو و نیم سنت به‎ازای هر کیلووات ساعت پیشنهاد شده است.

البته به لحاظ قانونی سرمایه‎گذاری در بیتکوین در ایران هماکنون یا غیرقانونی است یا دست‎کم با ابهام قانونی روبهرو است. بانک مرکزی بیت‎کوین و سایر ارزهای مجازی را در تمام مراکز پولی و مالی کشور (عمدتا به دلیل امکان استفاده از این نوع ارز برای پولشویی و تأمین مالی تروریسم) ممنوع اعلام کرده است، اما برخی کارشناسان معتقدند همچنان نمی‎توان با قطعیت از غیرقانونی بودن کلیه‎ی فعالیتها در این حوزه صحبت کرد. به‎هرحال، بهرغم ممنوعیت در شبکه بانکی و صرافیها، برخی افراد همچنان علاقه‎مند به خریدوفروش انواع رمزارز، آنهم به دلایلی متفاوت با زمینه‎های نگرانی بانک مرکزی هستند. به‎نظر میرسد جذابیتهای سرمایه‎گذاری، چه در استخراج و چه در معامله، و همچنین امکان دور زدن تحریمهای مالی- تجاری در تمایل این افراد به استفاده از این رمزارز مؤثر است.

در جمع‎بندی باید گفت با توجه به پیچیدگی‎ها و عدم‎شفافیت‎ها صحبت چه درخصوص آینده رمزارزها و چه در مورد ارزش ذاتی آنها بهصورت کلی دشوار است و در مورد یک رمزارز خاص دشوارتر نیز میشود. بنابراین سرمایه‎گذاری در این حوزه -حتی در صورت نبود موانع قانونی- دارای ریسک زیادی است. به‎نظر میرسد اَشکالی از این نوع پول در آینده با توجه به مزیتهای رقابتی خود بقا یابند و حتی شاید برخی از انواع آن قابلیت به‎کارگرفته‎شدن در مبادلات خرد را داشته باشند. نکته قابل‎توجه در زمینه سیاستگذاری در مواجهه با این پدیده، سرعت تحولات و پویایی قانونگذاری و وضع مقررات این حوزه در سطح بین‎المللی است که ممکن است تصمیم‎گیری‎های آتی سیاستگذار داخلی را تحت‎تأثیر قرار دهد.

در مورد خاص بیتکوین نگارنده بر این عقیده است که بهرغم برخورداری از مزیت پیشرو بودن در بازار، در آینده احتمالا با رمزارزهای کاراتر جایگزین شود؛ بدیهی است این ادعا به معنای سودده نبودن -هرچند بسیار ریسکی- سرمایهگذاری در این بازار در کوتاه و حتی میانمدت نیست.