درگذشت این جوان افتخار آفرین و مهربان، در روزهای پایانی سال 1398، شوک بزرگی برای جامعه ورزشی بویژه وزنه برداری و ورزش معلولان ایران و جهان بود.
بر گردن و سینه این قویترین ورزشکار معلول جهان در مسابقات بین‌المللی و آسیایی، ۱۲ مدال طلا درخشید و بخت اول کسب سیزدهمین مدال طلا در پارالمپیک پیش‌رو در توکیو هم او بود. با این اتفاق تلخ، توکیو قویترین پارالمپیکی جهان را نخواهد دید.
پایگاه خبری کمیته بین‌المللی پارالمپیک حدود دو سال پیش سیامند را اسطوره ایرانی نامید و در توصیف توانایی و حضور او در پارالمپیک ۲۰۱۷ مکزیک نوشت: سیامند رحمان در پی شکستن رکورد ۳۱۰ کیلویی در مسابقات ۲۰۱۷ مکزیکو سیتی است، رکوردی به وزن سه بچه فیل که از آن خود او در پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو است.
سیامند رحمان رکورددار رشته وزنه برداری جانبازان و معلولان جهان است و در کارنامه پرافتخارش، سابقه قهرمانی در المپیک ۲۰۱۲ لندن و ۲۰۱۶ ریو و همچنین ۵ مدال طلا و یک نقره جهان را دارد. او علاوه بر این، سه نشان طلای بازی‌های پاراآسیایی ۲۰۱۰ گوانگژو، ۲۰۱۴ اینچئون و ۲۰۱۸ جاکارتا را درکارنامه‌اش دارد.
رحمان با بلند کردن وزنه ۳۱۰ کیلوگرم در سال ۲۰۱۶ رکورددار وزن ۱۰۷+ کیلوگرم جهان است و شاید برای سالیان سال رکوردش در این وزن جاودانه شود. او پهلوانی بود که فروتنانه و بدون حاشیه سازی برای کسب موفقیت های بزرگ و بزرگ تر برای ورزش ایران تلاش می کرد. روحش شاد. در خاطره جمعی و حافظه ملی ما، او فراموش نشدنی است.
