به گزارش اقتصاد کارا به نقل از مدیریت رسانه ، ذینفعان ساکت: قدرت نفوذ بر شرکت را دارند، اما نه بر اساس خواستههای ضروری و مشروعیت و قدرتشان بدون استفاده باقی خواهد ماند.
ذینفعان محتاط: دارای مشروعیتاند اما قدرتی برای نفوذ بر شرکت ندارند در نتیجه فشاری برای ارتباط با این ذینفعان وجود ندارد.
ذینفعان متقاضی: ضرورت تنها ویژگی ارتباطی این ذینفعان است. اما هیچ قدرت و مشروعیتی ندارند.
ذینفعان مسلط (حاکم): دارای مشروعیت و قدرت هستند و تاثیرشان در روابط قابل اطمینان است.
ذینفعان وابسته (محتاج): ذیینفعانی با فقدان قدرت توصیف شدهاند این قدرت در این رابطه دوطرفه نیست و از طریق ارزش گذاشتن به دیگران مورد حمایت واقع میشوند.
ذینفعان خطرناک: ضرورت و قدرت دارند اما مشروعیت ندارند و ممکن است اجباری و یا خطرناک باشند و استفاده از قدرت اجبار اغلب وضعیت بیقانونی را به وجود میآورد.
ذیینفعی که ٢ یا ٣ویژگی داشته باشد؛ دارای اولویت بالاتری نسبت به ذینفع با یک ویژگی در زمان شایعه خواهد بود.
استراتژیهای مدیریت شایعه
الف) استراتژیهای ارتباطی فعالانه
استراتژی مسئلهشناسی ارتباطی: روابطعمومی موثر فرآیندی است تاثیرگذار بر محیط و اولین قدم لازم برای انجام این فرایند، تحقیق و مسئلهشناسی است.
استراتژی توافق و متقاعدسازی ذینفعان کلیدی: این استراتژی به دنبال یک توافق دوطرفه، مذاکره شفاف جهت ایجاد توافق و اجماع است.
استراتژی گفتوگو با ثاثیرپذیران و تاثیرگذاران: درصدد برقراری یک ارتباط دوطرفه اثربخش است.
ب ) استراتژیهای ارتباطی منفعلانه
استراتژی بی اعتنایی/ پاسخ ندادن به شایعه: این استراتژی پیشنهاد میکند در مقابل شایعه سکوت کنید و واکنشی نشان ندهید؛ شایعه هیچ تاثیری منفی و آسیبی برای سازمان ندارد و سبب افزایش شهرت و ایجاد ارتباط بیشتر با سازمان خواهد شد.
ج) استراتژی رد و تکذیب
د) استراتژی بازیابی/ حداقل توجه: زمانی که فرد در معرض شایعه اطلاعات قرار میگیرد، تحریک میشود که حافظه خود را نسبت به آن مسئله بازیابی کرده و ذهن خود را نسبت به آن شایعه متمرکز کند.
ه) استراتژی ذخیرهسازی: استراتژی ذخیره و انبار کردن اطلاعات (شایعه) تلاش میکند ویژگیهای منفی شایعه را با اهداف دیگری که مثبت ارزیابی میشوند، پیوند زند.